แม่เพิ่งเอามาอวด หนังสืองานศพคุณตาที่แจกในงานพระราชธานเพลิงศพ เมื่อหลายปีก่อน นี่อาจเป็นการจับขิมครั้งแรก >//< แต่ได้เรียนกับคุณตาจริงๆ ก็ตอน 8 ขวบ เป็นคนเดียวในตระกูลที่คุณตาลำบากเดินทางมาถ่ายทอดวิชาให้ขนาดนี้… เสียใจจริงๆ ที่ตอนนั้นเกเรมาก เพราะไม่ชอบโดนบังคับ TT_TT ตอนนี้ เสียงขิมที่คุณตาเริ่มต้นให้ ทำให้ใครต่อใครหลงรัก รวมทั้งตัวเราเอง คิดถึงคุณตา (หากท่านสามารถได้ยินเพลงของตั๋ม ท่านอาจมึนว่า ไม่ได้สอนแบบนี้ซะหน่อย 555) ปัจจุบันนี้ ตั๋มเล่นขิมอย่างมีความสุขแล้วคับ ปล. ผู้เขียนบทเรียนขิมในเล่มนี้คือคุณป้าของตั๋มเองคับ
My mom just showed me this book from my grandpa’s funeral ceremony, it’s “Beginner Kim Lessons”. Maybe this photo was the first time I touched ‘Kim (Thai cymbalo)’. My grandpa taught me since I was eight. I’m so sorry that I wasn’t enjoyed it at that time and made many troubles. TT_TT Now the sound of kim you taught me can make my audiences happy. I miss you, grandpa (If you could hear my music maybe you would surprised that this is not what you taught, ha ha). And now I play kim with happiness. PS. The author of this kim lesson is my aunt (mom’s younger sis).